Komentarze Investors TFI

Październikowa słabość rynku akcji na Wall Street sprowadziła indeksy do poziomów sugerujących mocne wyprzedanie rynku. Dodając do tego historyczną sezonowość, która premiuje ostatnie dwa miesiące roku, można oczekiwać jakiejś próby odreagowania indeksów giełd rynków rozwiniętych.

Wygląda na to, że Fed jest przekonany, iż udało mu się zahamować wzrost cen bez wprowadzenia amerykańskiej gospodarki w stan recesji. Ta wiara okazała się zaraźliwa, a perspektywa miękkiego lądowania w gospodarce stała się w ostatnich tygodniach powszechnie obowiązującym scenariuszem. Trzeba jednak pamiętać, że tak zwany soft landing to niezmiernie rzadkie zjawisko.

Zaskakująca obniżka przez Radę Polityki Pieniężnej (RPP) na początku września podstawowej stopy procentowej aż o 0,75 pkt proc. (z 6,75% do 6%), nie zmieniła w znaczącym stopniu atrakcyjności funduszy dłużnych.

Fakt, że w bieżącym otoczeniu kurs złota w dolarze wzrósł w pierwszych ośmiu miesiącach tego roku o około 7% wskazuje na relatywną siłę kruszcu. Impulsem do wzrostu ceny złota powyżej historycznego rekordu może być początek cyklu obniżek stóp procentowych w USA.

Niewiele zabrakło, by w połowie wakacji amerykańskie indeksy akcji ustanowiły nowe rekordy, co byłoby doskonałym ukoronowaniem trwającego od października ubiegłego roku trendu wzrostowego na Wall Street. Niestety, sierpniowa przecena nie tylko na to nie pozwoliła, ale też zakwestionowała pozytywny obraz czerwcowo-lipcowego odbicia.

Spadkowy trend inflacji w Polsce powinien utrzymać się w kolejnych miesiącach, co otwiera drogę do obniżki stóp procentowych NBP jeszcze w tym roku. Taki scenariusz jest sprzyjający dla krajowego rynku obligacji.

Historycznie początek istotnych obniżek rentowności amerykańskich obligacji skarbowych, redukujący koszt alternatywny utrzymywania złota w portfelu, korespondował z początkami trendu wzrostowego kursu złota. Zakładamy, że tak stanie się i tym razem. Prognozy cen złota na koniec 2023 roku wahają się w granicach 2050 – 2300 USD za uncję, co implikuje wzrost od 7% do 20% w stosunku do ceny na koniec

Minął rok od momentu, gdy 13 czerwca 2022 roku, po dwudziestoprocentowym spadku indeksu S&P500, oficjalnie ogłoszono nastanie giełdowej bessy. Rocznicę tę rynek uczcił wydarzeniem o wręcz przeciwnej wymowie – trwające od dołka z października 2022 roku wzrosty zostały formalne usankcjonowane jako nowy rynek byka (8 czerwca 2023 roku wzrost indeksu S&P500 przekroczył próg 20%).

Można było mieć wątpliwości co do solidności fundamentów, na których wyrósł trwający od października ubiegłego roku trend wzrostowy. W połowie maja inwestorzy postanowili jednak je rozwiać, przystępując do zakupów, których efektem było wybicie w górę z konsolidacji.

Dobre wyniki największych banków w USA za pierwszy kwartał jedynie potwierdziły, że marcowy „kryzys” w sektorze finansowym, był jedynie odroczonym w czasie efektem pęknięcia baniek na rynkach akcji i obligacji, a nie zarzewiem nadciągających kłopotów. Nie oznacza to, że przez zacieśnienie polityki kredytowej nie dołożą one kamyczka do potencjalnej pełnoobjawowej recesji.